De brug bij Son

Op 17 september, kort na de landing van de parachutisten van de 101e Airborne Divisie bij Son, was het hele 1e bataljon van het 506de regiment op weg naar zijn hoofddoel, de draaibrug in Son. Om de Duiters te verrassen werd een route door de rondom Son gelegen bossen genomen. De bedoeling was de Duitsers bij de brug zo in de flank aan te kunnen vallen en te vernietigen. Bij het kanaal aangekomen ontdekte de troepen een Duitse Flak batterij van 2 stuks 88mm luchtafweer kanonnen die beschermd werden door mortieren en mitrailleurs. Deze stelling was een week daarvoor weliswaar al in kaart gebracht door het plaatselijke verzet, maar hoewel deze kaart naar de Engelsen in België was gesmokkeld hadden de Amerikanen deze gegevens blijkbaar niet gekregen, want anders had ze deze route nooit gekozen. Toen de mannen onder de bescherming van de bomen uitkwamen in het zicht van de Duitsers openden hun kanonnen het vuur. Het gevolg was een vreselijke slachting onder de parachutisten met vele doden.

Gedurende deze Duitse aanval ontstonden er vlakbij ook nog eens man tegen man gevechten in een park achter een sanatorium. Op dat moment werden daar zo’n 100 Tbc-patiënten verpleegd en het gebouw had inmiddels al een voltreffer te verduren gehad. De handgranaten vlogen onder de ogen van de patiënten door de lucht en een groot aantal para’s werd vreselijk verminkt en een aantal stierf ter plekke. De snelle opmars van het 1e bataljon was duidelijk gestopt.

Intussen was met flinke vertraging het 2e en 3e bataljon van het 506de regiment verzameld en zij trokken langs de hoofdweg op naar Son. Maar toen ook zij in het zicht van één van de 88mm kanonnen kwamen moesten ze zich terugtrekken. Door een omtrekkende beweging achter langs de huizen konden de parachutisten het kanon tot op 50 meter afstand naderen en uitschakelen. Van de drie bruggen over het Wilhelminakanaal waren er in de afgelopen tijd al twee opgeblazen en de draaibrug in Son was ook al met springstof geladen, klaar om door de Duitsers vernietigd te worden. Doordat het 2e bataljon in de overtuiging was dat het 1e bataljon de brug al wel zou hebben veroverd werden systematisch de huizen uitgekamd. Toen uiteindelijk de spits van het 2e bataljon tot op 50 meter van de brug was genaderd werd deze met een enorme knal door de Duitsers opgeblazen en werd de overgang over het Wilhelminakanaal gesperd. Ondanks dat werd het gebied rond de brug veroverd en konden de Amerikanen gaan werken aan een tijdelijke overgang over het kanaal. Er bleek nog een meevaller, de ondergrondse had een voorraad van 30 kubieke meter zwaar hout achterovergedrukt zodat de genie een noodreparatie kon uitvoeren. Echter, het doel dat het 506de regiment, namelijk s' avonds om 20.00 in Eindhoven de eerste tanks van het Britse 30ste Legerkorps opvangen, zou niet meer te halen zijn.